“Ultra-düşük faiz oranları, ucuz petrol ve ultra düşük enflasyon sona ermek üzere. Geçen yazdan beri, yükselen emtia fiyatları ve Çin’in artık teyit edilmiş deflasyondan çıkışı nedeniyle, gelişmiş ülkelerde enflasyon beklentileri bir kez daha yükseliyor. Yıllar süren düşüşten sonra, G7 ülkelerinde enflasyon 2016 sonu itibariyle, aynı yılın Mayıs ayındaki %0,35’e kıyasla,ortalama %0,8’e ulaştı.

Global egemen ülkeler tahvil getirileri (bütün vadeler dahil) yaz başında %0,6 taban seviyesine düştü, fakat şimdi tekrar ayağa kalkıyor. 2017 başında, tarihi standartlara göre bu rakamın oldukça düşük kalmasına rağmen, ortalama %1,5 seviyesine ulaşabilir.

Son olarak, son OPEC anlaşmasının ardından, kartelin üye devletleri tarafından tam olarak uygulanması düşük ihtimal olmasına rağmen, petrol fiyatları artmaya başladı. Aslında, tarih bize bu devletlerin özellikle 2000-2007 döneminde sistematik olarak hedeflerinin üzerinde petrol ürettiklerini öğretti.

Bu yeni paradigma ekonomik koşulların tekrar normale dönmekte olduğunu doğruluyor. Doğrudan merkez bankalarının ultra-uyum sağlayan para politikalarından kaynaklanan negatif faiz oranları bir anormallikti.

Buna karşın, 1862’den 2016’ya kadar ortalama petrol fiyatının 34,32 USD mertebesinde olduğu dikkate alınırsa, varil başına 40 USD petrol fiyatı çok daha “normal”di. Bu bakış açısından, anormallik son dönemde değil, petrol fiyatlarının varil başına 100 USD üzerinde olduğu 2014 ortasının öncesindeki dönemde.”
İlk kötü haber…

2017 dair ilk kötü haber olarak,ağırkanlı büyümenin devam edeceğini söyleyen Dembik, konuya ilişkin şunları söyledi:

“Büyüme, bir kez daha, 2007-2008 mali krizi öncesindeki dönemin ortalama seviyesinin altında kalacak. 2011’den beri dünya GSYH’sı içindeki uluslararası ticaret payının sürekli azalması (2008’deki %25’lik tepe noktasına karşı 2016’da %22’den düşük olması bekleniyor) Global Mali Krizden beri büyümede görülen bu uzun süreli yavaşlamanın bir belirtisi.”

– ABD, Çin ve Avrupa – halen bir yavaşlama aşamasındalar. Yine de, özellikle iş ve ekonomi döngüleri dikkate alındığında, önümüzdeki yıl bir kriz olma olasılığı düşük. ABD’de devam eden politika faizi normalleşme sürecinin (bu, Aralık 2015’te başladı) marjinal bir doğrudan ekonomik etkisi olabilir.

Kısa vadeli faiz oranlarında yarım veya üç çeyrek puan artış oldu diye hanelerin ve şirketlerin davranışlarını değiştireceklerini düşünmek zor. 2017 sonuna doğru faiz oranları %1,5-%2’ye ulaşsa bile, hem mutlak terimlerle, hem de enflasyona göre, tarihsel standartların hala çok düşük seviyede olacak.

Ancak, FED’in Trump tarafından kararlaştırılmış mali baskı oluşumunun etkilerini gidermek amacıyla daha şahin bir duruşu benimseme olasılığı göz ardı edilemez. Böyle bir durumda, piyasanın bu değişime hızla adapte olması gerekecek.

Çin için görüşümüz pozitif olmaya devam ediyor. Önümüzdeki yıl büyüme oranı %6-6,2 mertebesinde olacak. İyimserliğimiz, üç temel düşünceye dayanıyor:

• Yeni teknolojilerin üretim sürecine hızla dahil edilmesi, böylece üretkenliğin artması,
• Hizmet sektörünün GSYH’a sürekli artan katkısı (2005’teki %40’a karşın 2016’da %50’den fazla) ve
• İhtiyatlı ve daha etkin bir para politikası. Bu bağlamda,2015’deki -%16’ya karşın 2016’da sadece -%5,5 düştüğü için dış rezervlerin ve CNYUSD paritesinin önümüzdeki yıla kadar 7,00 mertebesinde kararlı hale gelmesinin daha iyi yönetildiğini söyleyebiliriz.

Avrupa esas kaybeden olacak gibi görünüyor, çünkü kıta güçlü bir ekonomik toparlanmayı gerçekten yaşamadı (Birleşik Krallık hariç). Euro bölgesinde, büyümenin bu yılki %1,6’ya (4. çeyrekteki büyümenin 3. çeyrek ile aynı olacağı varsayımıyla) ve 2015’teki %2’ye karşın 2017’de %1,3’e ulaşması bekleniyor. Eğer 2017 tahmini doğru çıkarsa, hiç kuşkusuz Avrupa Merkez Bankası üzerinde yıl içinde ek önlemler alması için baskı oluşturacak.

Avrupa’da yaklaşan Hollanda, Fransa ve Almanya seçimleri ile İngiltere’nin Madde 50’yi başlatmasıyla ilişkili politik risk ön planda kalmaya devam ediyor. UK referandumu ve ABD başkanlık seçimine hazırlıksız yakalanan yatırımcılar şimdi yeni normale alışıyor.

Finans piyasalarının İtalya anayasa referandumu sonrasındaki tepkisi, gelişmiş ülkelerde yatırımcıların politik riske karşı birkaç ay önce olduğundan daha dirençli olduğunun en iyi kanıtı. Dolayısıyla, yaklaşan politik olayların ekonomik ve finansal etkilerinin oldukça düşük (veya en azından yönetilebilir) olacağı varsayılabilir.

İktidardaki PİS tarafından alınan alışılmışın dışındaki ekonomik önlemler nedeniyle risk prim spreadi 2016’da güçlü şekilde artmış olan Polonya bile (2002’den beri ilk defa Polonya’nın spreadi Macaristan’ınkinden yüksek!) finansman koşullarının iyileştiğini görebilir.”

Ekonominin temel kuralı, zayıf politik kurumlara ve zayıf bir ekonomiye sahip olan bir ülkenin parasının da zayıf olmasıdır. Bu kurala uyan ülkeler, eğer yapılmışsa, kurun ABD dolarına sabitlenmesini daha kolay terk ederek gerçek parasal reformları uygulamaya koyabilirler.

Dalgalı kur politikasını benimseyebilir veya bir para kurulu oluşturabilirler (hemen görülecek en büyük faydası para politikası kredibilitesinin güçlenmesidir), ya da petrol ihraç eden ülkeler kuru ABD doları ve petrol fiyatından oluşan bir sepete sabitleyerek hibrid bir sistemi uygulamaya koyabilirler. Bu son çözüm, Çin’den yeni bir finans paketi almadığı sürece, önümüzdeki yıl sonunda temerrüde düşebilecek olan Venezuela için özellikle yerinde olacaktır.”